සඳ මාළිගය බිඳී ගියා.....

                                                 හිරු මෙන් පිබිදි ලොවට මගේ....

අඳුර උදාකර සැඟව ගියේ....

ඔබට ලං වී සෙනෙහස ලැබුමට...

මා පෙර කල පිං මදිද ප්‍රියේ....

මහමෙරක් සේ පිදූ සෙනෙහස...

ඇයි ද මේ ලෙස ඉවත දැම්මේ...

හදේ තැනූ ඒ පැතුම් මාලිගා....

දෙපා අභියස බිඳ හෙලූයේ....

                                   ~අචී~